چاپ خبر
دبیرستان دخترانه فرزانگان6 چهارشنبه, ۰۱ آذر ۱۳۹۶
غزه، تنهاترین شهر جهان

نوار غزه

نوار غزه در انگلیسی: Gaza Strip، در عربی: قطاع غزة و در عبری: רצועת עזה رتزوعات عزه ناحیه‌ای است نوارگونه که در کنار دریای مدیترانه و در منطقه خاورمیانه قراردارد. نوار غزه از جنوب غربی با مصر و از شمال و شرق با اسرائیل هم‌مرز است. منطقه نوار غزه ۴۱ کیلومتر طول و در بخش‌هایی از ۶ تا ۱۲ کیلومتر عرض دارد. مساحت کلی نوار غزه، ۳۶۰ کیلومتر مربع است. نوار غزه نامش را از شهر غزه که بزرگ‌ترین شهر در منطقه نوار غزه‌است، می‌گیرد. مردمی که در منطقه باریکهٔ غزه زندگی می‌کنند تماماً فلسطینی هستند.
هم‌اکنون کنترل نوار غزه در دست نیروهای گروه شبه‌نظامی حماس است.

تاریخچه

پس از شکست نیروهای امپراتوری عثمانی از بریتانیا در طول جنگ جهانی اول، دولت وقت بریتانیا در ۲۵ آوریل ۱۹۲۰ میلادی کنترل نوار غزه را به همراه دیگر سرزمین‌های فلسطین برعهده گرفت و با تشکیل یک سیستم حکومتی تحت عنوان قیومیت بریتانیا بر فلسطین به کنترل نوار غزه و دیگر سرزمین‌های فلسطین پرداخت. پس از جنگ استقلال اسرائیل در سال ۱۹۴۸ میلادی و تأسیس کشور اسرائیل در بخشی از سرزمین‌های تحت قیومیت بریتانیا و تصرف نوار غزه توسط ارتش اردن، پیمان صلح موقت ۱۹۴۹ میان کشور تازه تأسیس اسرائیل و مصر، اردن، سوریه و لبنان به امضا رسید که بنابر مفاد آن مرزهای اسرائیل و فلسطین مشخص شده و نوار غزه تحت کنترل کشور اردن قرار داشت. این عهدنامه تا آغاز جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ و شکست اعراب، تحت اشغال نظامی نیروهای دفاعی اسرائیل درآمد.

اطلاعات جمعیتی

حدود یک میلیون و سیصدهزار فلسطینی در نوار غزه زندگی می‌کنند.
بیشتر این فلسطینیان را اعراب پناهنده‌ای تشکیل می‌دهند که در طول جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ از اسرائیل خارج شدند. تا سال ۱۹۶۷، جمعیت نوار غزه شش برابر شد، و از آن زمان این جمعیت همواره در حال رشد است. فقر، بیکاری، و شرایط نامساعد زندگی در این منطقه به وفور به چشم می‌خورد، و دلایل این وضعیت به نرخ شدیدا بالای تولد، آسیب دیدن اقتصاد منطقه در نتیجه بسته شدن مرزهای آن توسط اسرائیل پس از انتفاذه اول، و یا فساد و بی‌کفایتی مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین اعلام شده‌است. از دهه ۱۹۷۰ به بعد، ۲۱ شهرک یهودی‌نشین در حوالی نوار غزه احداث شد، اما این شهرک‌ها در اوت ۲۰۰۵ تخلیه شد.
بیش از ۹۹ درصد از ساکنان نوار غزه را مسلمانان و حدود ۱ درصد از جمعیت این منطقه را اقلیت مسیحیان فلسطینی تشکیل می‌دهند.
 


رژیم صهیونیستی از غزه چه می خواهد؟

اسراییل با محاصره غیر انسانی غزه، عنان گسیخته به نیات پلید خود جامه عمل پوشانید و ساکنان بی دفاع این منطقه را در کمال بی رحمی در تاریکی مطلق و سرمای شدید زمستان بدون هیچ گونه احساس شرم وگناه و پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی رها کرد . بعد از سیطره حماس بر نوار غزه از شش ماه گذشته انتظار می رفت که اسراییل به چنین اقدامی دست بزند و به این دلیل این اقدام را به تاخیرانداخت تا سرمای سخت زمستان فرا رسد و کمبود برق و انرژی بیشتر احساس شود و گرسنگی و درد و رنج مردم در منطقه تحت اداره حماس بیشتر خود را نشان دهد. بنابراین تمامی گذرگاه های مرزی را بست تا فلسطینیان نتوانند از نوار غزه به رفح مصر رفت و آمد داشته باشند. این اقدام جنایتکارانه ای است که ضمیر و وجدان آدمی نمی تواند سکوت در برابر آن را بپذیرد . اشغالگران با این اقدام خود در واقع در صدد تکمیل سلسله اقدامات مجرمانه ای بودند که با کشتارهای بی رحمانه در غزه آغاز شده بود ؛ کشتاری که فقط در طی دو روز بیش از سی شهید برجای گذاشت و جوامع بین المللی هیچ گونه واکنشی از خود نشان ندادند و به یاری این مردم ستمدیده نشتافتند. 
اکنون این سوالات مطرح است که اسراییل از غزه چه می خواهد ؟ آیا خواستار اشغال مجدد این منطقه است ؟ آیا می خواهد حماس و ملت فلسطین را تنبیه کند ؟ 
حقیقت امر این است که تصمیم محاصره غزه با هماهنگی و اجماع کابینه این رژیم صورت گرفته است و مجال و میدانی برای خود نمایی و رقابت سیاسی میان احزاب و گروه های داخلی از جمله ایهود باراک بود که اعلام کرده بود که اگر فعالیت گروه های مقاومت فلسطینی متوقف نشود؛ غزه مورد حمله قرار خواهد گرفت. 
اسراییل جلوگیری از شلیک موشک مقاومت فلسطین به سوی شهرک سدیروت را بهانه ای برای محاصره غزه قرار داد؛ در حالی که به طور حتم این بهانه و دستاویز، واهی و بی اساس است زیرا موشک های مقاومت در مقابل تکنولوژی و امکانات شگفت آور ارتش اشغالگر که از انواع سلاح های پیشرفته و مدرن برای رویارویی با فلسطینیان استفاده می کند؛ چه تاثیری می تواند داشته باشد. 
سکوت مرگبار آمریکاییان در این زمینه نیز بسیار شگفت آور است. تا زمان نگارش این مقاله هیچ بیانیه رسمی در مورد حوادث اخیر غزه از جانب دولت آمریکا منتشر نشده است. گویی این حادثه در کره زمین اتفاق نیفتاده است و همین آمریکایی ها نیستند که در مورد حادثه مرگ حتی یک تن در جهان سنگ صلح و انسان دوستی به سینه می زنند . اکنون پوچی ادعاهای بوش در مورد این که فلسطینیان و رژیم اشغالگر تا پایان امسال می توانند به صلح دست یابند کاملا آشکار شده است. 
اسراییل با این گونه اقدامات جنایتکارانه خود در غزه سه هدف اساسی را دنبال می کند: اول این که حماس را تحت فشارهای روحی و روانی قرار دهد و مسئول حوادث غزه معرفی کند تا سر پوشی برای ناتوانی و ناکامی این رژیم در مقابل ملت فلسطین و ملل عرب باشد . اسراییل با تشدید محاصره و گرسنگی و اعمال فشار بیشتر بر ملت فلسطین می خواهد حماس را مجازات کند و این گونه مشخص است که می خواهد به فلسطینیان بگوید که باید از پشتیبانی حماس دست بکشند و نوار عزه را به فتح تحویل دهند . این اقدامات در جهت ایجاد تفرقه میان حماس و فتح و دامن زدن بیشتر به اختلافات میان این دو صورت می گیرد و این دو نباید در دام این رژیم گرفتار شوند زیرا اسراییل در نهایت خواهان نابودی هر دو گروه است و هیچگاه چشم دیدن سرافرازی و سربلندی فلسطینیان را ندارد.
دوم این که اسراییل می خواهد به حماس فشار بیاورد تا از شلیک موشک به شهرک سدیروت جلوگیری کند و حماس مجبور به مذاکره در مورد نظامی اسراییلی اسیر گلعاد شالیت شود . در حالی حماس بعد از کشتار محله الزیتون غزه گفت و گو در این باره را متوقف کرده است . 
سوم این که اسراییل با تحمیل محاصره می خواهد؛ مقاومت تمامی گروه های فلسطینی را متوقف سازد و زیر ساخت های آنان را از بین ببرد و مانع از حمایت های بی دریغ مادی و معنوی فلسطینیان از گروه های مقاومت شود و رهبران مقاومت را نابود کند. اخیرا رسانه های اشغالگران از طرح ترور رهبران حماس از جمله اسماعیل هنیه پرده برداشته اند. 
اسراییل به درستی می داند که این گونه اقداماتش فقط به اصرار و پافشاری فلسطینیان به دفاع از سرزمین و ملت خواهد انجامید و شاید اسراییل با این گونه اقدامات غیرانسانی خود در شعله وری انتفاضه سوم سهیم باشد و دیگر دیر شده باشد و پشیمانی برایش سودی نداشته باشد.

 

غزه؛ تراژدی تاریخ فلسطین

منطقه محاصره شده غزه که در جنوب ساحل فلسطین کنار دریای مدیترانه و شمال شرق شبه جزیره سینای مصر واقع است را باید رخساره یی از تراژدی تاریخ سرزمین فلسطین نامید. ساکنان باریکه غزه به مساحت ۳۶۰ کیلومتر مربع (طول ۴۰ کیلومتر و عرض ۹ کیلومتر) از صدها سال پیش تاکنون شاهد اشغال، ستم و سیطره بیگانگان به ویژه صهیونیست ها بوده و هستند. 
باریکه غزه از قدیمی ترین مناطق خاورمیانه محسوب می شود و به نوشته مورخان و پژوهشگران، کنعانیان سه هزار سال پیش از میلاد مسیح (ع) در این منطقه سکنی گزیدند. این باریکه بین مصر و سرزمین شام که روزگاری شامل فلسطین، سوریه، لبنان و اردن کنونی بود، واقع شده است و زمانی دروازه آسیا و آفریقا محسوب می شد و محل عبور کاروان های تجاری بود. 
به باور مورخان، در قرن پانزدهم قبل از میلاد، یکی از شاهان مصر به نام «ثیتموری» بر باریکه غزه حکم می راند و سپس حاکمیت این منطقه به دست امپراتوری روم شرقی (بیزانس) رسید. در قرن هشتم پیش از میلاد، آشوریان باریکه غزه را تصاحب کردند و از قرن سوم تا اول قبل از میلاد، نزاع میان مصری ها و برخی شامی ها (ساکنان سوریه کنونی) بر سر این منطقه مهم فلسطین در جریان بود. 
در قرن های اول تا هفتم میلادی مسیحیان بر باریکه غزه مسلط بودند و با ظهور دین اسلام در قرن هفتم، ساکنان این باریکه به این دین رو آوردند و «عمروعاص» در همین قرن و پس از آنکه به مصر لشکرکشی کرد، توانست وارد غزه شود. در قرن دوازدهم میلادی، صلیبیون باریکه غزه را اشغال کردند و در قرن ۱۶ میلادی امپراتوری عثمانی بر آن حاکمیت یافت و سپس فرانسوی ها در جریان جنگ علیه مصر، این منطقه را به اشغال خود درآوردند. 
در ابتدای قرن بیستم میلادی و پس از سقوط و تجزیه امپراتوری عثمانی، نیروهای انگلیسی وارد باریکه غزه شدند و تا پس از جنگ جهانی دوم و تاسیس رژیم اسرائیل در سرزمین فلسطین در این منطقه باقی ماندند. باریکه غزه از سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۷ تحت سرپرستی مصر بود و در همین سال یعنی در جریان جنگ دوم اسرائیل با اعراب و فلسطینیان، به اشغال صهیونیست های اسرائیلی درآمد. 
اسرائیل در مدت اشغال ۳۸ ساله باریکه غزه اقدام به ساخت پایگاه ها و تاسیسات نظامی و امنیتی و شهرک های صهیونیست نشین در این منطقه کرد و سلطه نامشروع خود را بر غزه توسعه و تحکیم بخشید. رژیم صهیونیستی یک بار در سال ۱۹۹۴ و پس از امضای «قرارداد اسلو» در سال ۱۹۹۳ به شکل جزیی و موقت از باریکه غزه خارج شد اما شهرک های صهیونیست نشین را جمع آوری نکرد، از محور مهم فیلادلفی (صلاح الدین ایوبی) خارج نشد و به محاصره غزه ادامه داد. محور یادشده که میان باریکه غزه و مصر است، روزگاری ارتش صلاح الدین ایوبی سردار معروف مسلمان در جنگ های صلیبی، از آن برای تسلط بر مصر استفاده کرد. 
«یاسر عرفات» رئیس «ساف» و حکومت خودگردان هنگامی که در سال ۱۹۹۵ پس از سال ها تبعید و دوری از وطن، قدم به خاک فلسطین گذاشت، ابتدا وارد باریکه غزه شد و این منطقه را مقر موقت فعالیت های سیاسی و دیپلماتیک خود قرار داد. او در شهر غزه اقدام به ایجاد نهادهای مختلف اجتماعی، آموزشی، سیاسی، قضایی، تقنینی و انتظامی وابسته به حکومت خودگردان کرد و سپس به کرانه باختری رود اردن آمد. 
جمعیت کنونی باریکه غزه یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر است که در ۴۴ اردوگاه و محله مسکونی از جمله پنج شهر شامل غزه، رفح، خان یونس، جبالیا و دیرالبلح زندگی می کنند. بنا بر آمار کمیساریای عالی پناهندگان فلسطینی وابسته به سازمان ملل (آنروا)، بیشتر ساکنان باریکه غزه از نسل آوارگان ناشی از جنگ سال ۱۹۴۸ اسرائیل با اعراب و فلسطینیان هستند و اکنون حدود ۸۰۰ هزار پناهنده در اردوگاه های این باریکه در شرایط نامساعد اجتماعی و تحت محاصره اسرائیل به سر می برند. 
مطابق آمار «آنروا» باریکه غزه بالاترین تراکم جمعیت را در میان مناطق مسکونی جهان دارد به گونه یی که ۲۶ هزار و ۴۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع زندگی می کنند. اسرائیل در زمان اشغال ۳۸ ساله این باریکه با ساخت ۲۱ شهرک حدود هشت هزار صهیونیست و نظامی خود را در این منطقه اسکان داد. 
در اثر مقاومت مردم فلسطین، تدبیر حکومت خودگردان و مبارزه گروه های فلسطینی به ویژه «حماس» و جنبش جهاد اسلامی، رژیم صهیونیستی در تابستان سال ۱۳۸۴ خورشیدی مجبور شد بیش از هشت هزار شهرک نشین خود را از باریکه غزه خارج کند و به اشغال آن پایان دهد. اما این رژیم از سه سال گذشته تاکنون بارها با حمله مسلحانه، عملیات تروریستی، محاصره این منطقه و بستن گذرگاه های آن صدها فلسطینی از جمله کودکان، زنان و کهنسالان را شهید یا مجروح کرده است. 
اسرائیل از یک ماه پیش محاصره باریکه غزه را تشدید کرده و با بستن گذرگاه ها و جلوگیری از ورود مواد غذایی، سوخت و دارو به این باریکه، شرایط سخت و غیرانسانی را برای یک میلیون و ۴۰۰ هزار فلسطینی به وجود آورده است. در این فاجعه، نقش مصر در مسدود نگه داشتن گذرگاه رفح را نباید نادیده گرفت. 
نویسندگان، روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر باید تلاش خود را برای شکستن محاصره باریکه غزه و فشار بر رژیم اسرائیل، تشدید کنند و کشورهای اسلامی و عربی باید به دادگاه بین المللی لاهه علیه این رژیم شکایت کنند زیرا این محاصره خلاف اصول انسانی، خلاف عرف و قوانین بین المللی و نیز قطعنامه های سازمان ملل است.

 

 

انتهای پیام/.